Skromna ławka parkowa jest często brana za pewnik: bez problemu można przejść obok niej.
Ale po dziesięcioleciach anonimowości ten wspólny mebel uliczny znalazł się w centrum szalonej debaty na temat projektowania urbanistycznego. Stał się symbolem oporu dla tych, którzy opowiadają się za miastami przyjaznymi ludziom, a jednocześnie obawia się ich jako wyzwalacza zachowań antyspołecznych.
Projektowanie urbanistyczne wpływa na zachowanie społeczeństwa: rozważ niedawny wzrost wrogiej architektury, która ma zniechęcać ludzi do spędzania czasu w sferze publicznej. Mam na myśli jeden doskonały przykład: skośne siedzenia na niektórych przystankach autobusowych w Londynie. Jeśli kiedykolwiek próbowałeś oprzeć się na jednej z nich, skończyło się to na pewno niedopowiedzeniem. W Szczecinie jest nieco lepiej, ale czy zadowalająco lepiej, czy może powinniśmy w naszym mieście jednak coś więcej poprawić, jeśli chodzi o ławki miejskie?
Ale okazuje się, że projektowanie, które wyklucza ludzi ze spędzania czasu w miejscach publicznych, może być znacznie surowsze. Ławki w kształcie fali, gdzie nie można oprzeć rąk, czy ławka, której celem jest zapobieganie nieudolnemu spaniu i jeździe na deskorolce – to tylko dwa przykłady antyspołecznych mebli ulicznych zaśmiecających nasze ulice.
W Chinach rząd posunął się o krok dalej, wprowadzając system opłat za użytkowanie ławek (!), który daje przechodniom niegrzeczny i gwałtowny szok, jeśli pozostaną na nich zbyt długo. W niektórych częściach USA siedzenie na ulicy jest nielegalne.
Podczas gdy ulice stanowią największy obszar publicznie dostępnej otwartej przestrzeni w naszych miastach, różnorodne siły społeczne coraz częściej utrzymują ludzi w zamkniętych pomieszczeniach. Publiczne ławki mogą być postrzegane jako wysokie ryzyko, a mieszkańcy obawiają się, że staną się miejscem działań aspołecznych, narkotyków i nadużywania alkoholu. Rezultatem tych negatywnych skojarzeń jest to, że publiczne miejsca osadzone w nowych programach często są wypychane lub nie stanowią poważnego problemu, ze względu na obawę, że zostaną niewłaściwie wykorzystane.
Szczecin a ławki miejskie
Jeśli jednak zostaną poprawnie zainstalowane, ławki publiczne są jednym z elementów projektu, który może przekształcić lokalne środowisko. Nasze miasto niezmiennie pracuje nad projektem ulicznym, w którym ma to być zastosowane. Wielu miejscowych mieszkańców obawiało się miejsc publicznych – ale pomimo miejscowych przykładów ludzi niewłaściwie korzystających z mebli ulicznych, społeczność Szczecina ostatecznie uznała, że wiele starszych osób zwyczajnie potrzebuje miejsca, w którym można usiąść, będąc poza domem.
I mieli rację – Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała wytyczne dla miast przyjaznych osobom starszym, w tym potrzebę publicznych ławek zapewniających miejsca do odpoczynku dla osób starszych. Bez nich WHO twierdzi, że wiele osób starszych czuje się uwięzionych w domu, niezdolnych do podróży do lokalnych sklepów i odizolowanych od pieszych i znajomych.