Poligrafia to dziedzina techniki, która przez te kilkaset tysięcy lat rozwinęła się ogromnie. Okres wynalezienia pierwszego papieru należy liczyć już przed naszą erą. Następnie przychodziły coraz to nowsze rodzaje i techniki czerpania papieru, a w międzyczasie kształtowała się czcionka umożliwiająca pisanie. Za przełomowy moment uważa się wynalezienie maszyny umożliwiającej kopiowanie druku. Umożliwiło to kserowanie na masową skalę publikacji.
Obecnie poligrafia nie stanowi już nowego odkrycia, a na stałe jest obecna w naszym życiu, a czasami nawet i w pracy. W związku z ogromnym postępem poligraficznym konieczne było uściślenie terminologii poligraficznej, o którą zadbała Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna normą numer 12637. Norma ICO traktuje o podziale poligrafii na poszczególne etapy, a także wyszczególnienie i podział ich na jeszcze inne.
Pierwszym etapem, który został określony normą 12637 jest etap prepress, czyli faza produkcyjna wyrobów poligraficznych. Prepress może zostać zrealizowany za pomocą techniki analogowej lub cyfrowej. Technika analogowa podzielona została na trzy etapy, w którym pierwszym jest zaprojektowanie, obróbka graficzna, a także tzw. proof, czyli wykonanie odbitki próbnej. Do tego etapu należy także impozycja i ponowne wykonanie proofu. Normę cyfrową i analogową różni wykonanie formy drukowej. W przypadku techniki analogowej jest to mechaniczne, chemiczne lub fototechniczne grawerowanie, natomiast w przypadku techniki cyfrowej jest to elektroniczne grawerowanie, komputerowe naświetlanie klisz, czyli tzw. CtF, a także CtP, czyli przeniesienie z komputera do nośnika elektronicznego.
Drugim etapem jest press, czyli faza drukowania. W tym przypadku Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna podzieliła druk na trzy kategorie. Pierwszą wyszczególnioną kategorią jest drukowanie bezfarbowe podzielone na fotochemiczne, termochemiczne i elektrochemiczne. W przypadku fotchemicznego drukowania wyróżniamy drukowanie za pomocą halogenków srebra lub soli diazoniowej. Termotechniczne drukowanie można wykonać za pomocą bezpośredniej termoizolacji, natomiast elektrotechniczne poprzez wyładowania iskrowe. Drukowanie bezformowe może odbywać się przy użyciu drukarki atramentowej, tzw. ink-jet, druku cyfrowego, a także druku termotransferowego.
Drukowanie z formą dzieli się na wypukłe, płaskie, wklęsłe, a także farboprzenikalne. Spośród drukowania wypukłego możemy wyróżnić drukowanie fleksograficzne, typograficzne, typooffsetowe. Płaskie to drukowanie litograficzne i offsetowe, natomiast wklęsłe to drukowanie rotograwiurowe, wklęsłolinijne, a przede wszystkim jest to tampondruk. Przy kategorii farboprzenikalnej norma 12637 wyszczególniła risografię, a także sitodruk.
Ostatnim etapem wpisanym przez ICO w podział poligrafii jest postpress. Na postpress składa się obróbka introligatorska, czyli wykańczanie i obrabianie druku schodzącego z taśmy drukarskiej. Następnie w postpress mieści się uszlachetnianie druku, na który może składać się laminowanie lub foliowanie. Ostatnim jest spedycja, czyli przewóz gotowego produktu.
Dodatkowe informacje
Więcej informacji o tampodruku i tamponiarkach znajdziesz na stronie http://www.tampo.pl/ – sprawdź ofertę